Een groep mensen – die allemaal in hetzelfde dorp aan de zee woonden – stond opeens op een onbekend en nogal vreemd perron. Ze keken elkaar verbaasd aan en vroegen zich af hoe ze daar zo plotseling waren beland? Al gauw bemerkten ze dat niet al hun dorpsgenoten op dat perron aanwezig waren, dus gingen ze op zoek naar hun ontbrekende familieleden en dorpsgenoten.
Even later verscheen er, vanuit het niets, een bijzondere trein die voor hen stopte op dat perron. Een conducteur stapte uit en vroeg of zij allemaal in die trein wilden stappen, waarna ze gezamenlijk op weg zouden gaan naar ‘Het Land van Ooit’.
De dorpelingen gaven aan dat ze het vervelend vonden om zonder hun familie te vertrekken, maar de conducteur ging onverstoorbaar verder en zei: ‘Ja, ja, ik weet dat jullie families niet compleet zijn nu, maar degenen die achtergebleven zijn hebben daar nog iets te doen. Maar zodra ze daar klaar zijn zullen zij zich weer bij U voegen.
Wij gaan nu op weg naar een plek waar alles gratis is. Wanneer je je daar iets voorstelt, of in gedachten neemt, dan gebeurt dat ook gelijk: vakantie, eten, drinken of een mooi huis, werkelijk alles is mogelijk in Het Land van Ooit!
Op een gegeven moment stopte de trein op weer een vreemd perron, en daar werden de reizigers opgewacht door vele familieleden die hen hartelijk begroetten. De dorpelingen waren heel blij om hun dierbaren daar te zien, maar ze snapten niet goed hoe dat mogelijk was want deze familieleden waren al heel lang dood?!
De dorpelingen raakten hierdoor nog meer in verwarring. Maar toen kregen ze ‘beelden’ te zien van wat er met hun prachtige dorp aan zee was gebeurd; door een ramp was die, in een oogwenk, bijna volledig verwoest! De dorpelingen begrepen daar helemaal niets van want zijzelf hadden helemaal niets van die ramp gemerkt?!
Het enige wat hen was overkomen was dat ze van het ene op het andere moment op dat vreemde perron stonden, en nu werden zij verenigd met hun dierbare overledenen?
Het was een schok voor de dorpelingen toen ze beseften dat zijzelf ook overleden waren, maar ze vonden het ook wel vreemd, want ‘ze leefden toch nog?’
De dorpelingen werden liefdevol onder de hoede genomen door hun overleden familieleden, en vanaf dat moment leefden zij verder in de Astrale Wereld, ook wel ‘Het Land van Ooit’ genoemd.
Veel liefs, Ans
