Ik stond thuis in de gang om iets op te ruimen en zag toen, vaag door het raam van m’n voordeur, een onbekende man staan met, volgens onze begrippen, nogal vreemde kleding aan. Hij droeg een lang wit gewaad en in z’n haren had hij een soort van diadeem waarin prachtige stenen verwerkt waren. Nieuwsgierig opende ik de deur en keek toen in een paar schitterende, liefdevolle ogen. De man lachte naar mij en begon tegen mij te praten in een vreemde taal met klanken die ik niet kon thuisbrengen.

Terwijl hij tegen me sprak bleef ik hem aankijken in die prachtige ogen, en ik voelde dat ik werd ‘meegenomen’ in een soort van film. Mij werd een prachtige wereld getoond met daarin gebouwen met gouden koepels, en in die wereld zag ik hele mooie, mensachtige wezens.

In mijn hoofd (telepatisch) hoorde ik de man die voor mijn deur stond zeggen: ‘Ook dit is Moeder Aarde, maar dan in een andere dimensie en een ander tijdperk. De tijd of het tijdperk waarin jullie mensen nu leven loopt ten einde, en de afsluiting van jullie tijdperk zal met veel chaos en ellende geschieden. Probeer dat jullie niet aan te trekken, maar onderga het allemaal, want jullie mensen hebben, al vóór jullie incarnatie, voor die zware ervaringen gekozen.  Ik vraag U, Lichtwerkers, om door te gaan met Uw spirituele werk, want dat is van groot belang; jullie zijn nl. de voorlopers van het Nieuwe Tijdperk!’

Ter afsluiting vertelde de man mij nog het volgende: ‘Wat U zojuist hebt gezien en ervaren was géén visioen zoals de Meesters dit noemen. Nee, ik was tijdelijk in Uw Wereld, en U was tijdelijk in mijn Wereld.’

Met een glimlach nam de prachtige man toen afscheid, en van het ene op het andere moment was hij weg, onzichtbaar!

Beduusd door wat ik zojuist allemaal had ervaren ging ik weer verder met m’n dagelijkse bezigheden, me realiserend dat deze ‘wisseling van dimensies’ weer een schitterende en indrukwekkende ervaring was.

Veel liefs, Ans

Ik ‘zag’ een oude man in een keurig zwart pak klaar staan om de deur uit te gaan. Hij zette z’n hoed op en pakte z’n wandelstok, want het was zondag en dus ging hij naar z’n wekelijkse kerkbezoek.

De man liep een tijdje diep in gedachten, en opeens bemerkte hij dat hij blijkbaar een verkeerde afslag had genomen, want hij liep in een hele mooie, maar voor hem totaal onbekende omgeving?! De oude man wist dat ie wel eens wat vergeetachtig kon zijn, maar vroeg zich nu toch af waar hij was beland en of hij misschien begon te dementeren. ‘Maar, als ik dan in zulke mooie gebieden terecht kom dan is dementie zo slecht nog niet’, bedacht hij zich met een glimlach.

Op dat moment zag hij grote, vreemde, maar wel prachtige wezens die heel mooi gekleed waren, en deze wezens begroetten hem vriendelijk in hún wereld. Wat de man heel vreemd vond was dat deze wezens een onbekende, vreemde taal spraken, maar dat hij ze toch kon verstaan en begrijpen?! De wezens wandelden met hem verder over hele bijzondere, mooie paden, waarlangs de meest prachtige bomen en bloemen groeiden. Op een gegeven moment gingen ze even op een bankje zitten, en de wezens boden de man een heerlijke nectar aan die zij zojuist bij de bloemen vandaan hadden gehaald.

De oude man vroeg zich hardop af of hij ‘misschien in Wonderland was beland?‘,en glimlachend antwoordden de wezens: ‘Ja, zo zou U het kunnen noemen. Maar weet dat U dit alles zélf, net als ieder ander, kunt creëren vanuit Uw brein.’

Op dat moment werd de man – tot zijn grote verbazing – wakker op het bankje náást z’n kerk?! De kerkgangers die langs hem heen liepen nodigden hem uit om mee naar binnen te gaan want de zondagdienst zou zo beginnen. Nog verbaasd over wat hem zojuist was overkomen liep de oude man de kerk binnen.

Dankzij deze bijzondere ervaring was hem duidelijk geworden dat er, buiten de Aarde, nog andere Werelden bestonden, en ook dat onze planeet niet de enige is die bewoond wordt – zoals ons dat al zo lang wordt voorgehouden.

Zo zie je maar dat ook door een eenmalige bijzondere ervaring het Bewustzijn van een mens – ongeacht de leeftijd – geopend kan worden.

Veel liefs, Ans

Een groep geleerden kwam bij elkaar om gezamenlijk op zoek te gaan naar ‘De Bron van waaruit alles ontstaat’ – ook wel de Goddelijke Oneindige Bron of Eeuwige Bron genoemd. Hun bijzondere reis en zoektocht werd volledig gefinancierd door ‘de rijken der Aarde’; die waren bereid om veel geld in dit project te stoppen, omdat ze er van overtuigd waren dat deze investering zich duizenden malen zou terug verdienen.

De wetenschappers vertrokken en zochten op de meest afgelegen plekken van de Aarde. Het bleek een avontuurlijk en gevaarlijk project te zijn want hun zoektocht leidde hen vaak naar de meest onherbergzame en gevaarlijke gebieden – de wetenschappers gingen zelfs via ondergrondse, nauwe grottenstelsels diep de Aarde in.

Het kon dan ook niet uitblijven dat er gewonden en zelfs doden vielen, maar ja, ze werden goed betaald en het was voor een goede zaak nietwaar?! Want als zij de ‘Oneindige Bron’ zouden vinden dan zou een ieder daar wel bij varen. Vooral de rijken! Die wreven zich, bij de gedachte aan alleen al hun enorme winst en toekomstige macht, gretig in de handen.

Na jarenlang zoeken in alle uithoeken van de Aarde waren er uiteindelijk nog maar een paar geleerden over van de oorspronkelijke groep. Deze, inmiddels uitgeputte wetenschappers wilden eigenlijk stoppen met hun vruchteloze zoektocht, maar besloten om toch nog één poging te wagen en door te reizen naar een zeer afgelegen gebied, waar nog maar een paar mensen woonden.

Het groepje wetenschappers kwam daar in gesprek met een oude, wijze man, en vertelde hem over hun jarenlange zoektocht naar ‘De Bron van waaruit alles ontstaat’. De wijze man keek hen hoofdschuddend aan en zei:

‘Ga terug naar Uw huis want die Bron zult U nooit vinden! Die Eeuwige Bron bestaat nl. alleen in Uzelf, in Uw Hart en in Uw Ziel; daar waar ook al Het Weten zich bevindt ….. U allen bent zélf de Eeuwige Bron! Uzelf – en alles wat leeft op de Aarde – bezit de Oneindig Scheppende Kracht!’

De geleerden waren ontgoocheld door dit wijze antwoord, maar ze beseften zich ook dat hun sponsors nooit genoegen zouden nemen met deze verklaring. Daarom besloten ze om hen bij hun thuiskomst te vertellen dat ze de ‘Eeuwige Bron’ niet hadden gevonden en ook nooit zouden vinden omdat die gewoonweg niet bestaat. Ze zouden hun financiers uitleggen dat het mysterie van de ‘Eeuwige Bron’ gewoon een Legende is, die ooit verzonnen was door zgn. wijze mensen.

Gelukkig weten U en ik dat die oude, wijze man wel degelijk de waarheid sprak.

Veel liefs, Ans

Zo’n 4 weken geleden zag ik (in een visioen) een kleine jongen rondrijden op z’n mooie, nieuwe speelgoedtractor die hij die dag voor z’n verjaardag had gekregen. Maar tijdens z’n eerste ritje buiten de tuin ging het vreselijk mis, want het manneke werd gegrepen door een auto en was op slag dood.

Het knulletje zelf had daar helemaal niets van gevoeld of gemerkt. Hij reed regelrecht op z’n nieuwe tractor de Astrale Wereld in, en daar zag hij een lieve Engel in het volle Licht staan. Het jongetje zwaaide naar de Engel en liet Hem vol trots zijn nieuwe tractortje zien.

De Engel zwaaide terug en zei: ‘Wat een mooie tractor heb jij zeg. Zullen wij die samen aan al die kindertjes daar op het veld laten zien?’, en wees naar een groep spelende kinderen verderop.

Natuurlijk wou het knulletje dat, dus daar ging hij – op z’n nieuwe tractor – naar de andere kindjes om fijn met hen te gaan spelen. Deze kindertjes namen het jongetje gelijk onder hun hoede want ze wisten en begrepen dat hij nog maar net overleden was. Allereerst bewonderden ze zijn nieuwe tractor en daarna leerden ze hem, spelenderwijs, vele dingen die gebruikelijk zijn in de Astrale Wereld.

Op een gegeven moment was het jongetje uitgespeeld en vond hij het tijd worden om weer terug naar huis te gaan; hij was immers jarig die dag! De Engel nam het jongetje mee naar zijn Aardse huis en legde hem uit dat hij niet meer terug kon naar z’n Aardse leven omdat hij overleden was, waarna Hij hem het fatale auto-ongeluk zien. Toen begreep het jongetje het allemaal en hij moest vreselijk huilen omdat hij besefte dat hij niet meer bij z’n ouders kon wonen. De Engel troostte het verdrietige kind en vertelde hem dat hij deze Aardse ervaring nog nodig had om van te leren; en het jongetje begreep wat Hij bedoelde.

Zo af en toe gaat dit knulletje nog naar zijn huis op de Aarde om zijn familie – die zo verdrietig is – te troosten, maar daarna keert hij weer terug naar de Astrale Wereld om er weer lustig op los te spelen met de kinderen die daar aanwezig zijn.

Hoe intens verdrietig het verlies van een kind ook is voor degenen die achterblijven, weet dat hun kind en zij die ervaring nog nodig hadden voor hun spirituele ontwikkeling – het was hun eigen, Karmische keuze – om daarna, net als dit kind, verder te leven in de Astrale Wereld tot zij geroepen zullen worden om weer te incarneren op de Aarde (of verder daar buiten).

Veel liefs, Ans

Een paar dagen geleden zag ik dat, op het moment dat ik m’n bed in wilde stappen, mijn slaapkamer werd gevuld met een enorm groot, wit licht. Aangezien dat in mijn (lange) leven al vaker is gebeurd weet ik dat ik die nacht ‘opgehaald’ zal worden door mijn wezens, de Lobobjes. In de regel zie ik dan 2 of 3 wezens in mijn kamer verschijnen die mij vervolgens meenemen naar hun ruimtescheepje. En in dat ruimtescheepje zie ik dan meestal meerdere Aardse mensen die daar, net als ik, ‘onderwezen’ worden door de buitenaardsen.

Maar deze keer verliep het niet zoals ik gewend was. Ik bevond mij wel in een ruimteschip, maar die stond nu op een hele mooie plek in de natuur – dat kan ergens op de Aarde zijn geweest zijn, maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen.

Onder begeleiding van een Lobobje verliet ik het ruimteschip en zag toen een groot aantal van mijn wezens, de Lobobjes, in een kring staan – ikzelf stond, samen met mijn begeleider, als toeschouwer búiten die kring. In het midden van die kring stond iets dat ‘Het Kwaad’ vertegenwoordigde, en daar schrok ik hevig van. Het wezentje naast mij voelde mijn angst en zei:

‘Niet bang zijn, want dan versterk je zijn macht; kijk mij aan.’

Ik keek in de prachtige, liefdevolle ogen van het Lobobje waardoor ik m’n angst losliet en weer rustig werd. ‘Het Kwaad’ in die kring liet z’n vele gezichten zien, en probeerde uit de kring te breken om schade aan te richten, net zoals hij dat op de Aarde doet. (Het doel en streven van ‘Het Kwaad’ is om de mensheid in angst en woede te laten leven, waardoor hij zich kan voeden aan de energie van hun angst en boosheid, want dát is de energie waar ‘Het Kwaad’ van leeft.)

Toen zag ik het volgende, wonderschone gebeuren:

De wezens pakten elkaars hand en focusten zich gezamenlijk op ‘Het Kwaad’ middenin hun cirkel. Even later transformeerde de gesloten cirkel van wezens in een Groot Wit Licht waarmee zij ‘Het Kwaad’ dus omringden. Op dat moment hoorde ik zeggen: ‘Liefde en Licht zal ál Het Kwaad overwinnen!‘

Toen mocht ook ik in die kring van Lobobjes gaan staan, en ik probeerde, net als zij, pure Liefde en Licht uit te stralen, en ik voelde hoe ook wijzelf werden gevuld met Wit Licht en Liefde. Het was heel bijzonder en prachtig om dit, tezamen met mijn Lobobjes, te mogen doen! Langzaamaan gaf Het Kwaad zich over, waardoor het oploste en uit onze cirkel van Licht en Liefde verdween.

Dit is een mooi voorbeeld voor ons mensen om niet kwaad met kwaad te vergelden, maar het met Liefde en Licht te omarmen, want alleen Liefde overwint echt alles! Een prachtige les die overgebracht kan worden naar en door alle mensen van goede wil.

Veel liefs, Ans

Een jong echtpaar was hun hele leven al gefascineerd door alles wat met buitenaardse beschavingen te maken had. Ze lazen en praatten er samen veel over, en hun allergrootste wens was om ooit zelf buitenaardse wezens te ontmoeten. Dan konden ze die wezens laten weten dat ze hun vrienden wilden zijn, en dat ze zich zo graag in dienst wilden stellen van hen. Maar al jarenlang gebeurde er helemaal niets – ze zagen zelfs geen UFO – dus vreesden de jonge man en vrouw dat er nooit een ontmoeting tussen hen en de buitenaardsen plaats zou vinden.

Op een avond, ze lagen nog maar net in bed, gebeurde er geheel onverwachts iets bijzonders met hen. Van het ene op het andere moment bevonden zij zich – niet fysiek maar dmv ‘uittreding’ – in een prachtig, groot ruimteschip! In dat ruimteschip werden ze rondgeleid door kleine wezentjes, en maakten ze zelfs een korte ruimtereis door de inktzwarte hemel. De man en vrouw waren intens gelukkig dat ze aan boord waren van dit prachtige ruimteschip, en keken heel gefascineerd naar alles om hen heen en naar de vele verlichte sterren die ze aan zich voorbij zagen schieten. Wat ze wel vreemd vonden was dat dit alles hen allemaal zo bekend voorkwam?!

Na hun ‘ruimtevlucht’ stelde één van de kleine wezentjes zich aan hen voor en zei: ‘Welkom, mijn naam is Raï, wat kan ik voor jullie betekenen?’ Het jonge stel vertelde hem dat ze zo graag voor de buitenaardsen wilden werken op de Aarde. Raï vroeg de man en vrouw wát ze dan zouden willen doen, waarop het stel antwoordde: ‘Alles, want Uw wil geschiedde.’

‘Maar de mens heeft een vrije wil,’ zei Raï, ‘en daar mogen wij jullie niet in belemmeren. Wij mogen en zullen jullie mensen nooit iets opdragen! Wij zijn Uw vrienden en hopen dat de Aardse mens zal begrijpen dat alleen dat wat vanuit Liefde gebeurt – dus niet vanuit eigenbelang – Uw Aarde en de mensheid naar een hoger niveau kan brengen. Wat U beiden kunt doen is een voorbeeld zijn voor de mensen om U heen en hen inspireren om Het Goede te doen; doe wat Uw hart U ingeeft!

Ga in Liefde en Vrede en hou van álles wat leeft.’

Op dat moment ontwaakten de man en vrouw in hun eigen, vertrouwde slaapkamer. Beiden realiseerden zich dat ze zojuist een gezamenlijke uittreding hadden meegemaakt. En tijdens die uittreding hadden ze buitenaardse wezens ontmoet, en zelfs meegevlogen in hun ruimteschip …… hun allergrootste wens was meer dan uitgekomen!!

De man en vrouw waren ook heel dankbaar voor de wijze raad van Raï. Vanaf dat moment organiseren ze congressen waar gezocht en besproken wordt hoe de mensheid deze Aarde kan redden, en hoe alles eerlijk verdeeld kan worden onder ál haar bewoners. Wat dit echtpaar niet wist was dat zij zelf ooit een van die buitenaardse wezens waren, en dat ze, voordat ze incarneerden op de Aarde, hadden afgesproken om de taak op zich te nemen om te helpen bij het redden van de Aarde …. en het wezen Raï volgt én begeleidt hen daarbij.

Veel liefs, Ans

Vorige week vrijdag heb ik iets bijzonders meegemaakt en afgelopen zondag heeft Merlinde mijn verslag daarvan gefilmd en op mijn Facebook-pagina gezet.

Maar omdat niet iedereen op Facebook zit en het zo’n bijzondere ervaring was die ik heel graag met jullie allemaal wil delen – en omdat het best een complex en lang verhaal is om uit te schrijven – hebben Anja en ik besloten om dat filmpje op YouTube te zetten en de link daarvan op mijn website te vermelden, zodat ook jullie deze bijzondere ervaring kunnen horen ipv lezen.

Veel liefs, Ans

Wij mensen hebben de Aarde onteerd en misbruikt, en hebben haar in nog geen 100 jaar tijd compleet vernield en vergiftigd!! Alleen de natuurvolkeren hebben Moeder Aarde – Zij die ons gebaard en gevoed heeft – altijd respectvol behandeld en geëerd.

Wanneer wij mensen zo vernietigend met deze planeet om blijven gaan, dan kan het niet anders dan dat zij ‘klappen’ moet uitdelen dmv natuurrampen opdat wij mensen leren van onze fouten. Als klein kind ‘zag’ ik al beelden van de verschroeide Aarde, en ook hoe hele grote gebieden overspoeld werden door enorme water- en modderstromen.

Er bestaat een mooi boek genaamd De Bijbel waarin De Openbaringen geschreven staan. Weet dat het boek Openbaringen niet in het verleden maar vanuit de verre toekomst geschreven is (alles is immers al geweest). De natuurrampen die in Openbaringen beschreven staan zijn dus eigenlijk voorspellingen voor onze toekomst.

Wij mensen leven nog steeds in een ‘oude droom’, maar weet dat – als wij dat écht willen – wij die nare, oude droom kunnen veranderen (en misschien is het nog niet te laat). Dat kunnen wij doen door ons gezamenlijk, zowel geestelijk als lichamelijk, in te zetten voor de redding van Moeder Aarde, die zó ziek is dat wij haar alleen nog maar kunnen redden met Liefde.

(Wubbo Okkels zei het al: ‘De Aarde heeft kanker in de ernstigste vorm, en wij mensen moeten haar helen met alle Liefde die in ons is)

Dus als er nog Liefde en respect in ons mensen huist dan is nu de tijd om ons massaal in te zetten voor onze doodzieke, stervende Moeder Aarde. En dat kunnen wij doen door Haar dagelijks in het Licht te zetten en Haar onze Liefde te schenken.

Moeder Aarde is op, dus …… HET IS NU ECHT AAN ONS!!

Veel liefs, Ans

P.s. Ik begrijp dat dit geen prettig verhaal en/of toekomstbeeld voor jullie is, maar ‘het staat geschreven’ en te gebeuren, daar kunnen we niet om heen. Weet echter dat degenen die dit allemaal gaan beleven er vóór hun incarnatie voor hebben gekozen om dat in dit leven te (willen) ervaren.

Ondanks dat ik het gisteren heel erg druk had – en dus eigenlijk geen tijd had om te schrijven – kreeg ik toch de volgende boodschap door.

Ik hoorde zeggen: ‘Mensen van de Aarde. Wij hebben U en Moeder Aarde zo lief. Wij Lichtwerkers staan klaar om U te helpen met de Aarde, om haar nu en in de toekomstige zware tijden zoveel mogelijk in balans te houden.

Zij die gezegend zijn met het ‘talent’ om ons te zien en onze boodschappen te ontvangen heten wij van harte welkom, en hopen op Uw samenwerking met ons. Ontmoet ons in Uw dromen, hoor ons om U heen of raadpleeg Uw intuïtie, want op die manier kunnen wij Lichtwerkers samenwerken en iets doen voor U en Moeder Aarde. Echter, de mens moet vrijwillig zijn medewerking verlenen, want de ‘Wet van het Universum’ verbiedt ons om in te grijpen in Uw evolutie.

In Liefde groeten wij U, en weet dat wij er altijd voor U zijn in goede en in slechte tijden.”

Dit bericht kreeg ik van een Hemels Wezen of Lichtwerker door.

Dat overkomt mij niet alleen, want ik zie en hoor andere mensen in mijn omgeving die momenteel soortgelijke berichten ‘doorkrijgen’.

Aangezien we in een kritieke fase zitten heb ik het idee dat nu echt alle zeilen worden bijgezet, waarbij alle Lichtwerkers worden ingeschakeld om deze belangrijke boodschappen aan de mensheid door te geven.

Veel liefs, Ans

Wie goed doet, goed ontmoet

Ergens in een polder in Nederland woonde een nog jonge boer met z’n lieve vrouw en hun 2 kindjes. Deze boer had maar een klein lapje grond om te verbouwen, maar van de opbrengsten daarvan konden hij en z’n gezinnetje precies rondkomen. Hij was een eenvoudig maar evengoed wijs man, en was er stellig van overtuigd dat er ‘meer was tussen Hemel en Aarde’.

Aangezien er al weken geen regen was gevallen kampte heel Nederland met extreme droogte waardoor de boeren vreesden voor hun oogst. Ook deze jonge boer maakte zich grote zorgen en toen hij ‘s ochtendsvroeg bij z’n akker stond om te kijken hoe z’n gewassen er bij stonden moest hij huilen, niet om zichzelf maar om de aardappelen die hij daar in het voorjaar had gepoot, en die nu geen enkele kans hadden om tot wasdom te komen.

Als het niet heel snel zou gaan regenen dan zou zijn complete aardappeloogst verloren gaan en hijzelf waarschijnlijk failliet! Verder de polder inkijkend keek hij naar de enorme akkervelden van z’n ‘buurman’ – dat was een succesvol herenboer – rijk geworden dankzij de opbrengsten van z’n enorme lappen grond die hij door z’n vele personeel liet bewerken met grote landbouwmachines -, en ook zíjn grote akkervelden lagen er troosteloos bij vanwege de aanhoudende droogte.

Opeens werd de aandacht van de jonge boer getrokken door ‘iets’ in de de lucht boven hem; daar zag hij een groot, vreemd voorwerp dat precies boven zijn akker ‘hing’. Zoiets had de boer nog nooit eerder in z’n leven gezien! Dit object was geheel doorzichtig – het leek wel organisch – en had de vorm en kleur van een grote, doorzichtige kwal; heel bijzonder en mooi tegelijk!

Gefascineerd keek de jonge boer naar boven; hij zwaaide naar dit vreemde, mooie voorwerp en heette het welkom. Toen hoorde hij vanuit het niets een stem die zei:

‘U bent een goed mens. Als de gehele mensheid was zoals U dan zou het Paradijs nog bestaan op deze Aarde. Wij willen U en de Uwen helpen.’

Daarna zweeg de stem en het doorzichtige voorwerp verdween van het ene op het andere moment, de jonge boer in verwarring achterlatend.

Zo snel als hij kon liep de boer terug naar z’n huisje om z’n vrouw te vertellen wat hem zojuist was overkomen. Op het moment dat hij naar binnen ging begon het buiten heel hard te regenen, en dat ging de rest van de dag zo door. Maar ook de daarop volgende weken viel er regelmatig een verfrissende regenbui over zijn akkerland.

De jonge boer was intens blij voor zijn aardappelplanten die zienderogen opleefden dankzij die regenbuien. Het vreemde was echter dat het in al die weken alleen boven het land van deze jonge boer regende en niet boven de akkers van z’n buurman, de herenboer?! Daar viel geen spatje regen, waardoor diens oogst volledig verloren ging.

De aardappeloogst van de kleine boer echter was dat seizoen niet alleen gered maar ook zeer geslaagd, waardoor hij en z’n gezin er dat jaar, financieel gezien, heel goed uitsprongen.

Er is een gezegde dat zegt: ‘Wie goed doet, goed ontmoet’ ….. in dit geval kwam dat dus duidelijk uit.

Veel liefs, Ans