In een haven ‘zag’ ik een gigantisch cruiseschip klaarliggen voor een nieuwe, lange reis. En even later zag ik vele, zowel jonge als oudere passagiers aan boord gaan van dat enorme schip. Wat mij echter opviel was dat die passagiers er allesbehalve ‘welvarend’ uitzagen, eerder arm, en dat verwacht je niet van mensen die zo’n dure reis gaan maken op een luxe cruiseschip.
Door met elkaar daarover te praten kwamen deze passagiers er achter dat een zeer vermogend man, die niemand van hen kende, deze prachtige cruise voor hen had geboekt én betaald. Zodra alle gasten aan boord waren werden de trossen gelost en begon hun gezamenlijke reis over de wijdse zeeën en oceanen.
Alles aan boord van dit luxe schip was even mooi en prachtig! De gasten hadden het dan ook erg naar hun zin tijdens deze cruise: er werd heerlijk gegeten en gedronken, vrolijk gedanst en gezongen, en er ontstonden zelfs vriendschappen.
Het vreemde was wel dat sommigen van de opvarenden het sterke gevoel hadden dat ze elkaar al langer kenden, of bekend voorkwamen, terwijl ze elkaar voor deze cruise nog nooit eerder hadden gezien of gesproken?
Het schip heette ‘The Angel’, en dat vonden de meesten van hen een nogal ongebruikelijke naam voor een cruiseschip, maar wat ze nóg vreemder vonden was dat hun schip gedurende de reis ‘begeleid’ werd door een aantal ‘heldere lichten in de lucht’?!
Na een paar dagen voer ‘The Angel’ door de ijskoude wateren vlakbij Canada. Vol ontzag genoten de passagiers van de enorme ijsbergen waar hun schip tussendoor voer; ze raakten zelfs ontroerd door de schoonheid van dat imposante schouwspel.
Het volgende moment echter kregen zij allemaal een vaag, onprettig gevoel, gevolgd door een diepgewortelde angst, en geen van de opvarenden begreep waar dat gevoel of die angst zo opeens vandaan kwam?!
Een ogenblik later stierven er, heel plotseling en onverwachts, een aantal mensen aan boord van het schip, waaronder de kapitein.
En toen viel het navigatiesysteem in de stuurhut uit, waardoor de stuurman zélf moest proberen om dat enorme cruiseschip veilig tussen de, nu extra gevaarlijke, ijsbergen te manoeuvreren.
Door al deze nare en onvoorziene gebeurtenissen nam de angst onder de passagiers snel toe, en het duurde niet lang of er brak paniek uit. Maar toen gebeurde er iets heel bijzonders!
De heldere lichten – die hen de hele reis al ‘begeleid’ hadden – namen de elektronische besturing van het cruiseschip over, en op die manier manoeuvreerden ze het schip naar veilige wateren, waarna de stuurman weer zelf verder kon varen naar de uiteindelijke bestemming.
Eenmaal aan wal waren de reizigers natuurlijk nog vol verhalen over hun spannende belevenissen.
Één van de reizigers – een zeer wijs man – vertelde dat zij zojuist een bootreis hadden ervaren waardoor ‘een gezamenlijke verwerking van Karma’ had plaatsgevonden in het huidige leven van hen allen.
Zijn medepassagiers begrepen niet zo goed wat deze man daarmee bedoelde, dus legde hij hen uit dat zij allemaal, in een vorig leven, aan boord waren geweest van de Titanic!
Veel liefs, Ans
