Een groep militairen werd, als onderdeel van hun training, gedropt in de bossen. Het weer was slecht die dag want het was best koud en het regende hard. Na een tijdje gelopen te hebben kwamen de militairen erachter dat ze verkeerd genavigeerd hadden; ze bleken van de bedoelde route afgeweken te zijn en dieper het bos ingelopen i.p.v. terug naar hun kazerne!
Het volgende moment hoorden ze meerdere schoten vlak bij hen in het bos? De militairen besloten zich verdekt op te stellen en te kijken wat er precies gaande was. In eerste instantie zagen ze herten en wilde zwijnen die op de vlucht waren geslagen door de harde knallen, maar toen ze goed keken zagen de militairen dat er kinderen tussen die vluchtende dieren liepen, en dat die kinderen naakt waren?!
En het leek wel of ook zij op de vlucht waren en renden voor hun leven?! De militairen geloofden hun ogen niet en vroegen zich hardop af waarom die kinderen hier zo laat en helemaal naakt in het bos renden ….. dit ging hun begrip echt te boven!
Een paar van de kinderen splitsten zich af van de rest en renden naar de militairen die ze verderop hadden zien staan. De kinderen zagen er gedesoriënteerd uit en trilden over hun hele lijfjes, niet alleen vanwege de kou maar ook van angst en emotie. Snel sloegen de militairen hun warme jassen om de rillende kinderen heen en vroegen hen wat er was gebeurd en waarom ze zo zonder kleren door het bos renden?
De kinderen vertelden dat hen was beloofd dat ze die avond met de jagers mee mochten tijdens een jachtspel. Dat vonden ze natuurlijk heel erg leuk en spannend om aan mee te mogen doen.
Vlak voor hun vertrek naar het bos hadden alle kinderen een lekker drankje gekregen – daar waren ze, eerlijk gezegd, wel een beetje slaperig van geworden – en kregen ze te horen dat ze zich, vóór de jacht zou beginnen, uit moesten kleden, omdat ‘de dieren immers ook geen kleren aanhadden’.
Dat vonden de kinderen best wel vreemd, maar het beloofde een spannend jachtspel te worden waar ze heel graag aan mee wilden doen, dus trokken ze toch maar hun kleren uit.
En toen begon eindelijk het spannende jachtspel. Uitgelaten, maar toch ook wel een beetje bang, renden de naakte kinderen het bos in om zich daar – zoals afgesproken – te verstoppen. Een eindje verderop hoorden ze de grote mensen die meededen aan het jachtspel heel hard lachen, en even later hoorden ze echte schoten?!
Sommige kinderen raakten bij het horen van de eerste schoten in paniek, want het was toch maar een spelletje? Deze kinderen verlieten gelijk hun schuilplaatsen en probeerden te vluchten, maar doordat ze nogal dizzy waren hadden ze geen flauw idee welke kant ze op moesten rennen in dat donkere bos.
Gelukkig hadden ze de militairen zien staan dus renden ze in hun paniek naar hen toe; dat bleek hun redding want bij de militairen waren ze in veilige en goede handen. Nadat ze hun angstige verhaal hadden gedaan verscheen er een groot licht boven de militairen en de kinderen, en dat licht kwam steeds dichterbij.
In eerste instantie dachten de militairen dat het een helikopter was, maar toen zagen ze dat er een prachtige, grote, ronde Ufo boven hen hing. Het volgende moment werden zowel zij als de kinderen ‘opgestraald’ in die Ufo.
In de Ufo werden ze ‘verwelkomd’ door prachtige, mensachtige wezens die hen geruststelden, verwarmden, en te drinken gaven. De wezens vertelden de kinderen dat sommige Aardmensen heel erg wreed zijn, en dat hun daden wreder en wreder werden.
De wezens vertelden de kinderen en de militairen dat ze niet van de Aarde kwamen, maar vanuit het Universum. Vervolgens gaven zij hen een rondleiding in de Ufo. De buitenaardse wezens gaven hen de keuze of ze op de Aarde teruggezet wilden worden of dat ze bij hen wilden blijven.
Ze legden uit dat ze hen dan zouden kunnen opleiden tot ‘helpers op Aarde’; dan zouden deze kinderen en militairen vertegenwoordigers kunnen worden van buitenaardse vredesmissies op Aarde. Zowel de kinderen als de militairen kozen er voor om bij deze liefdevolle wezens te blijven.
Veel liefs, Ans
