Op een bankje zat een keurige, oude man met mooi zilvergrijs haar. Terwijl hij daar zo zat overdacht hij z’n leven; natuurlijk had hij fouten gemaakt, maar die had hij zichzelf inmiddels vergeven. Hij was benieuwd hoe het ná z’n Aardse leven zou gaan, of er daarna nog leven mogelijk was.
Terwijl hij zich dat afvroeg kwam er een andere, jongere man naast hem op het bankje zitten. Deze man leek ontzettend veel op zijn vroegere ome Arie, maar dat kon natuurlijk niet want die was al jaren geleden overleden. Bovendien was ome Arie destijds veel ouder dan de man die nu naast hem zat.
De mannen raakten met elkaar in gesprek, en het viel de oude man op dat de andere man zoveel van en over hem wist?! Hij vroeg hoe dat mogelijk was, en of hij misschien uit de nabije omgeving kwam. De andere man lachte en zei: ‘Ken je mij dan niet meer? Ik ben jouw ome Arie. Ach, wij hebben vroeger zoveel samen gespeeld.’
De oude man was verward en zei: ‘U maakt zeker een grapje? U kan mijn ome Arie niet zijn want U bent veel jonger dan hij toen was, dus dat klopt gewoon niet!’ Waarop de man antwoordde: ‘Daar waar ik nú verblijf word ik steeds jonger. We gaan daar terug naar onze jongvolwassen leeftijd ….. zou jij dat ook niet willen?’
‘Ja natuurlijk, wie zou dat nou niet willen?’, antwoordde de oude man. ‘Nou, dan nodig ik jou bij deze uit om met mij mee te gaan’ zei de jongere man, waarna hij opstond van het bankje. De oude man volgde zijn voorbeeld, en het vreemde was dat hij voelde dat hij veel beter kon lopen? Het volgende moment bevonden beide mannen zich in een prachtige omgeving; de zon scheen daar volop, en de oude man begon zich beter en beter te voelen.
Hij zag niet wat er allemaal gebeurde bij het bankje waar hij dagelijks op zat. Hij zag ook niet dat daar inmiddels een ziekenwagen stond, en dat daar veel nieuwsgierige mensen rondom stonden.
Één van hen zei: ‘Ach God, het zal toch niet die oude baas zijn die hier altijd zit? Zo te zien is hij overleden. We zullen hem missen op z’n bankje, maar ja, hij had wel de leeftijd natuurlijk.’
Zo kan het dus gaan als het je tijd is om ‘over te gaan’. Weet dat er altijd iemand zal zijn die jou dan op komt halen. In het geval van deze oude man was dat z’n dierbare, en al lang geleden overleden ome Arie die hem ophaalde en hem wegwijs zou maken in het Hemelrijk.
Veel liefs, Ans
