Met dit verhaal wil ik jullie aandacht vestigen op misstanden die helaas nog veel voorkomen binnen de streng gelovige milieus. Bij deze vaak zeer conservatieve geloofsgemeenschappen regeert over het algemeen nog steeds de angst.

Deze gelovigen krijgen dmv donderpreken o.a. te horen dat mannen behoren te trouwen met vrouwen – dus níet mannen met mannen, of vrouwen met vrouwen zoals tegenwoordig in steeds meer landen wettelijk is toegestaan. Mensen die wél met hetzelfde geslacht trouwen zijn volgens deze strenggelovigen ‘ziek’, en die kunnen alleen genezen dmv ‘Gods Toorn en Tirannie’.

Onderstaand, helaas waar gebeurd, verhaal illustreert hoeveel invloed zo’n streng gelovig milieu op zijn volgelingen kan hebben:

Een jonge vrouw – die van kinds af aan was opgegroeid binnen een streng Christelijk Genootschap – wist al een aantal jaren dat zij eigenlijk op vrouwen viel ipv mannen. Maar gezien haar Christelijke geloof én haar diepgewortelde angst voor ‘Gods Toorn’ durfde zij daar niet mee naar buiten te komen, en trouwde zij met een fanatiek gelovige man, wiens kinderen zij baarde.

Hoewel zij zielsveel van haar kinderen hield, was deze vrouw diep ongelukkig binnen haar huwelijk. Jaren later – toen haar kinderen al groter waren – leerde zij een vrouw kennen op wie ze verliefd werd; en die liefde bleek wederzijds.

In ‘een moment van goddeloosheid’ beminden deze geliefden elkaar, en dat voelde zó intens en mooi dat het leek of op dat moment de Hemel voor hen openging! Dit samenzijn ervoeren zij dan ook niet als seks maar meer als een uiting van pure Liefde.

De twee vrouwen bleven elkaar in het geheim ontmoeten. Totdat zij op een keer ‘betrapt’ werden door de dochter van de getrouwde vrouw.

Vanaf dat moment ontvouwde zich een waar drama, want deze dochter vertelde haar vader wat ze had ontdekt, en die werd toen zó boos dat hij de moeder van zijn kinderen per direct hun huis uitzette. Bovendien zorgde hij er voor dat zij ‘verbannen’ werd door hun kerkgenootschap, met het gevolg dat de meeste dorpelingen haar met de nek aankeken.

Na veel strijd en vooral verdriet kozen de twee vrouwen er uiteindelijk voor om ver uit de buurt van dit, vrome Christelijke dorp te gaan wonen; ver weg van de terreur van hun door woede en haat voortgedreven kerkgenoten.

Helaas bestaat dit soort terreur vanuit het geloof dus nog steeds, waardoor vele ‘zich anders voelende mensen’ gevangen zitten in die beknellende geloofsstructuren, omdat zij vrezen voor ‘Gods Toorn’ (en hun kerkgenoten).

En dat terwijl er tussen die strenggelovigen vaak vele schijnheiligen zitten die (voor de buitenwereld) keurig getrouwd zijn, maar ondertussen stiekem seks hebben met personen van hun eigen geslacht (of nóg erger).

Het wordt tijd dat dit soort strenge geloofsculturen worden opengebroken, en dat de waanzin van hun dogma’s naar buiten komt, opdat er eindelijk eens veranderingen in het denken van de strenggelovigen komt.

Het wordt tijd dat een ieder weet dat ‘houden van’ het allermooiste is wat de mens kan ervaren, omdat daar heel veel positieve energie en vooral Liefde bij vrij komt!

Eigenlijk zijn de strenggelovigen – die ‘Gods Toorn en Tirannie’ zo vrezen – de zieligen, want zij zijn verkeerd voorgelicht; God staat immers niet voor angst, maar staat symbool voor pure LIEFDE!

Veel liefs, Ans