Een klein meisje vroeg aan haar vader: ‘Papa kunnen vliegers heel hoog, helemaal naar de sterren vliegen? En zou ik dan mee kunnen, zodat ik naar mijn eigen huis kan vliegen daar tussen de sterren?’ ‘Maar lieve schat,’ antwoordde de vader ‘je bent toch al thuis bij mama en mij ?’
‘Jawel,’ zei het meisje, ‘maar hier op de Aarde is niet mijn echte thuis, want daar tussen de sterren woon ik echt, en dáár was ik een man. Ik wil die man weer zijn, kan dat papa?’
De vader begreep wat z’n kleine meid bedoelde, en kreeg tranen in z’n ogen. ‘Nee lieve schat, dat kan niet, want je woont nu op de Aarde, en je bent hier met een hele speciale reden. Toen je nog een man was op die andere wereld heb je nl. besloten om hier op de Aarde een hele belangrijke taak uit te voeren. Maar, als je daar klaar mee bent mag je de Aarde weer verlaten en weer teruggaan naar jouw eigen huis tussen de sterren.
Nu ben je nog een beetje te klein voor die taak op de Aarde en nog nodig bij mama en papa, maar ik beloof je dat ik je later zal helpen bij jouw belangrijke taak, en ook dat wij van je zullen houden zoveel als we kunnen.
En weet dat door jouw beslissing om naar hier te komen, en de Aarde te helpen, Moeder Aarde óók heel blij met jou is! Kom, nu gaan we samen vliegeren, en kijken hoe hoog jouw vlieger kan komen. Zullen we er eerst nog wat kaartjes aan vast maken om ‘hen die tussen de sterren wonen’ een groet van jou te sturen?’
De kleine meid dacht even na over wat haar papa haar allemaal had verteld, waarna ze blij instemde met het goede idee van haar lieve papa.
Op dit moment zijn er vele vrijwillig nedergedaalde ‘Engelen’ onder ons met de taak/bedoeling om de Aarde en ons mensen te helpen.
Zij verdienen alle lof, want het is niets niks om hun thuis te verlaten en tussen ons en al het Aardse geweld te leven!
Veel liefs, Ans
